Replying to @Magdalena Sobieska Fotograf Ja też nigdy nie rozumiałam trwania w związku dla dobra dzieci - jeżeli związek jest zły, to co dobrego one mogą z niego wynieść? #relacje #związek #wychowaniedzieci #rozwód #pogadanka

Replying to @Wilk i Kulka Skąd taki pomysł, że kiedyś ludzie się o związek starali, a nie po prostu w nim trwali? Bo to dziś jak grzyby po deszczu wyrastają terapie dla par, warsztaty, książki i mnóstwo innych narzędzi. To dziś w związku można być, a nie trzeba, więc jest znacznie więcej motywacji do tego, żeby o związek dbać. #pogadanka #rozwód #związkiirelacje

Jakie są wasze wrażenia po przesłuchaniu tej płyty? Bo ja zdążyłam już o niej zapomnieć 🙈 #taylorswif #thetorturedpoetsdepartment #nowapłytataylorswift #recenzja #stroytime

Replying to @Dawid Siedlecki To, że kiedyś ludzie się nie rozwodzili nie wynikało z miłości, ale z konieczności. Samochodem też się kiedyś nie jeździło, tylko dorożką - to nie oznacza, że ludzie preferowali wolniejsze podróże. #rozwód #pogadanka #kiedyśtobyłyczasydziśtojużniemaczasów #prawakobiet

Czytaliście Mroza? Mój pierwszy raz z Remigiuszem Mrozem trwał 5 godzin, bo tyle czasu zajęło mi pochłonięcie tej książki. Gdybym była spod wodnego znaku, to bym powiedziała, że przez nią przepłynęłam. Ale nie powiem, bo po przeczytaniu „Paderborna” w ramach współpracy z @Wydawnictwo Poznańskie zrozumiałam, że wiem o astrologii jeszcze mniej niż myślałam, że wiem. Wiecie, ile tam jest trudnych słów?! Ascendenty, descendenty, trygony i coś tam jeszcze po łacinie. Obiecuję, że nie będę już żartować z zodiakar. One by mnie totalnie zagięły na dyktandzie. Odkładając żarty na bok - byłam w szoku, jak bardzo wyciągnęła mnie powieść kryminalna, bo na co dzień rzadko je czytam. Tymczasem okazuje się, że Remigiusz Mróz robi coś, dzięki czemu Elizę Orzeszkową tylko oglądam, a jego mogę czytać. Remek buduje swoje historie dialogami, z drobną przerwą na wywracające żołądek na drugą stronę opisy tortur i innych zbrodni. I te dialogi nie tylko popychają historię na przód, ale też są tak szybkie, celne i zabawne, że robią za miód na moje sarkastyczne serce. Gdybym miała się jednak do czegoś przyczepić, to są dwie rzeczy, które zachwyciły mnie nieco mniej. 1. Nie lubię wiedzieć więcej niż bohaterowie, bo wtedy się niecierpliwię, gdy próbują ustalić coś, co ja już wiem. Chcę odkrywać wszystko w tym samym tempie, co oni. Tutaj miałam szerszy obraz sytuacji i wkurzało mnie, że nie mogę im powiedzieć, co wiem, bo wtedy szybciej byśmy rozwiązali tę zagadkę (czy ja już się kiedyś chwaliłam, że nie posiadam genu cierpliwości?). Ta dodatkowa wiedza nie wpłynęła jednak na ustalenie, kto jest zabójcą i musiałam grzecznie poczytać na efekty śledztwa… Było warto, bo okazało się to niezłym zwrotem akcji! 2. Wolałabym, żeby Remek zostawił sceny erotyczne Blance. Bo pisanie o tym, jak dać się „porwać namiętności” i „błogości” nie pasuje mi do książki, w której łacina podwórkowa nie bierze jeńców i nikt się z nikim nie patyczkuje, a bohaterom bliżej do cynizmu niż romantyzmu. A poza tym: gra wstępna i kobieca przyjemność istnieją, jakby co. Tak tylko mówię. No ale to nie jest romans, tylko kryminał, więc można przymknąć na to oko ;) Pomijając jednak moje drobne uszczypliwości - podobało mi się, złapałam bakcyla na Mroza, chętnie sięgnę po niego ponownie! [reklama] #recenzja #kryminały #powieścikryminalne #polecajka #remigiuszmróz #książkara #booktok